Dzisiaj proponuję Wam ciekawostki na temat rzodwi.
Już starożytne piękności, jak Nefretete czy Kleopatra – własne włosy goliły, by nosić peruki, które ogolonej głowy lepiej się wówczas trzymały. Dzisiaj warto ratować co się da, a w tym może dopomóc czarna rzodkiew. Trzeba ją utrzeć i sok wetrzeć we włosy, z czesaniem ich jak przy farbowaniu. Potem trzeba obwiązać głowę. Czasami skóra piecze, szczególnie jeśli sok wciera się po umyciu głowy, ale trzeba cierpliwie to znieść. Po 15- 30 minutach już nie piecze. Można rano włosy rozczesać i nie zmywając, powtarzać czynność codziennie lub co tydzień – aż do skutku. Zwykle kilka lub kilkanaście zabiegów wystarczy. Jeśli nie, trzeba leczyć w inny sposób. Wynik bywa nieraz zaskakujący! Włosy odrastają i przestają wypadać!
Rzodkiew zawiera bogaty zestaw soli mineralnych oraz witamin. Działa wybitnie moczopędnie, dlatego polecana jest przy kuracji odchudzającej. Reguluje przemianę materii oraz wpływa korzystnie na pracę wątroby i nerek.
Rzodkiew podaje się najczęściej jako przystawkę przed obiadem lub kolacją albo w formie surówki do dań mięsnych. Ponieważ jest ciężkostrawna i ostra w smaku, należy ją spożywać w małych ilościach, ale często. Rzodkiew ma ciemną skórkę, którą należy obrać. Stąd często mówi się “czarna” rzodkiew. Nie należy mylić rzodkwi z rzepą, która jest z wierzchu biała.
Istnieje wiele odmian ( za stroną www.dziecisawazne.pl). , różniących się smakiem, kolorem i kształtem, który jest zależny od rodzaju gleby oraz warunków klimatycznych. Znana była już w starożytności, choć za ojczyznę rzodkwi uważa się Chiny. Bywa łagodna i słodkawa lub ostra. Niezależnie od kształtu, rozmiaru czy koloru, zawsze powinna być jędrna, mieć gładką skórę i zielone liście. Świetnie smakuje na surowo, przykładowo jako dodatek do kanapek czy składnik surówek. To także doskonałe warzywo do eksperymentowania i odkrywania nowych smaków w kuchni. Co więcej, z powodzeniem możemy uprawiać ją w przydomowym ogródku.
Odmiany rzodkwi
*Rzodkiew biała – często mylona z białą rzepą. Jest znacznie większa od zwykłej rzodkiewki, ma kształt
podłużny. Doskonale nadaje się do przygotowywania sałatek i surówek.
*Rzodkiew czarna – zimowa, niemiecka odmiana Runder Schwarzer Winter. Ma bardzo twardy miąższ i dlatego
nadaje się do długiego przechowywania. Przed spożyciem koniecznie trzeba ją obrać.
*Rzodkiew japońska (Daikon) – we wschodniej Azji jest zaliczana do najważniejszych warzyw. Długa i
wysmukła, łagodniejsza w smaku od zachodnich. Najczęściej waży do dwóch kilogramów.
*Redhart – wywodzi się z Chin i jest odmianą unikalną. Kulista, wielkości piłki tenisowej. Wewnętrzny
miąższ jest czerwony o chrupiącym lekko orzechowym smaku. Zewnętrzny ma barwę białą i jest zdecydowanie
ostrzejszy.
*Monachijska biała rzodkiew – krótka, krępa odmiana rzodkwi o bardzo wyrazistym smaku, ciesząca się
dużą popularnością w Bawarii.
*Rzodkiew chińska – jej cechą charakterystyczną jest tępo zakończony czubek. W Chinach ceni się ją jako
jarzynę do gotowania.
*Rzodkiewka – występuje w najrozmaitszych barwach, rozmiarach i kształtach, ale zawsze ma biały miąższ. Oprócz popularnych czerwonych i okrągłych, występują także rzodkiewki białe i cienkie zwane icicle; purpurowe, białe w kolorze lawendy lub różowe, zwane easter egg; rzodkiewki typu paluszek (French breakfast) o wydłużonym, czerwono-białym korzeniu; rzodkiewki o ubarwieniu czarnym.
Rzodkiew jest zdrowa.
Skupmy się na białej rzodkwi, która należy do mało znanych, choć niezwykle wartościowych warzyw. W Polsce króluje łagodniejsza w smaku rzodkiewka. Rzodkiew ma znacznie większy korzeń niż rzodkiewka i posiada ostrzejszy smak oraz mocniejszy aromat. W zależności od odmiany można ją uprawiać w różnych terminach i spożywać niemal w ciągu całego roku.
Biała rzodkiew to prawdziwa bomba witaminowa. Znajdziemy w niej mnóstwo cennych witamin (C, PP oraz witaminy z grupy B), soli mineralnych (potas, sód, wapń, fosfor, magnez, żelazo, cynk, molibden), białek, węglowodanów, błonnika, kwasu foliowego oraz olejków eterycznych (które odpowiadają za mocny zapach i intensywny smak warzywa).
Korzyści zdrowotne wynikające z jedzenia rzodkwi białej:
* oczyszcza krew i eliminuje toksyny z organizmu;
* pomaga przy zaparciach – ułatwia trawienie, łagodzi dolegliwości ze strony układu trawiennego;
*sok z rzodkwi pomaga leczyć zapalenie dróg moczowych i łagodzi uczucie pieczenia podczas oddawania
moczu;
* wspomagają odchudzanie – jest bardzo sycąca, co oznacza, że daje uczucie sytości. Ma sporo błonnika,
wody, niski indeks glikemiczny – polecana diabetykom;
*jest doskonałym źródłem antocyjanów, które są typem flawonoidów, które nie tylko dają warzywom kolor,
ale również wiele korzyści dla zdrowia. Antocyjanty działają przeciwzapalnie, antynowotworowo;
*stanowi źródło potasu, który wpływa na obniżenie ciśnienia krwi;
*korzystnie wpływa na cerę dzięki witaminie C, fosforowi, cynkowi i witaminie B. Woda obecna w rzodkwi
pomaga utrzymać zdrowy poziom wilgoci w skórze. Ze względu na swoje właściwości dezynfekujące,
rzodkiew pomaga walczyć z zaburzeniami skórnymi, takimi jak suchość skóry, wysypka i pęknięcia;
*ma właściwości przeciwświądowe – łagodzi ukąszenia owadów. Sok z rzodkwi zmniejsza ból i obrzęk;
*łagodzi ból gardła i oczyszcza zatoki;
*dzięki witaminie C stymuluje do pracy układ odpornościowy;
*chrupanie rzodkwi odświeża oddech.
